W świecie nauki nie brakuje eksperymentów, które zadziwiają długotrwałością. Jednym z najbardziej spektakularnych przykładów jest eksperyment z paką – smołą węglową, który zaskakuje swoją formą i wynikami. Zapoczątkowany w 1927 roku na australijskim University of Queensland przez profesora Thomasa Parnella, eksperyment miał na celu udowodnienie, że pak, mimo swojego twardego, kamienistego wyglądu oraz zachowania (kruszy się podczas uderzenia), jest w rzeczywistości cieczą.
Rozpoczynając, Parnell umieścił smołę w szklanym lejku zatkniętym korkiem i dał jej czas na wypełnienie całego odpływu. Po kilku latach, kiedy wydawało się, że pak całkowicie wypełnił lejek, usunął korek. Od tego momentu, pod specjalnie przygotowanym szklanym kloszem, rozpoczęło się oczekiwanie na upadek kropli.
Pierwsza kropla oderwała się po 11 latach, w 1938 roku. Profesor Parnell dożył jeszcze wypłynięcia drugiej kropli w 1947 roku, zanim zmarł, ale eksperyment nigdy nie został przerwany. Z czasem, dzięki wprowadzeniu klimatyzacji, tempo kapania uległo zwolnieniu. Do dzisiaj odnotowano upadek dziewięciu kropli, a cały świat wciąż czeka na dziesiątą.
Wyjątkowość tego eksperymentu polega nie tylko na jego długotrwałości, ale także na zaangażowaniu społeczności naukowej i entuzjastów nauki, którzy przez dekady śledzili przebieg tego niezwykłego badania. Obecnie eksperyment jest monitorowany online przez kamerę, co pozwala na bezpośrednie uczestnictwo w tej historycznej chwili.
Nauka przez lata zgromadziła dane, które pozwalają lepiej zrozumieć właściwości takich materiałów jak pak. Ten eksperyment jest nie tylko świadectwem cierpliwości naukowców, lecz również fascynującym spojrzeniem na nietypowe właściwości substancji, które z pozoru wydają się być czymś zupełnie innym niż w rzeczywistości.
Odwiedź nasz kanał na YouTube
